Uyku bastırınca

Çocuk tiyatrosu

Son 2 haftadır cumartesileri Bengisu'yu tiyatroya götürüyoruz. Geçen hafta "Büyümüş de Küçülmüş"ü, bu hafta "Alaaddin'in Sihirli Lambası"nı izledik. Her 2 oyunu da çok seven Bengiş şimdiden gerçek bir tiyatrosever oldu.

Kalkmış da rahatsız etmezmiş..

Bu sabah uyandıktan sonra yatakta biraz daha vakit geçirmeye karar verdim. Herkes uyuyordu nasıl olsa ve pazar pazar biraz keyif yapmak hakkımdı. Gözlerimi kapadım belki biraz daha uyurum diye.. Derken Bengisu'nun da uyandığını fark ettim. Her zamanki gibi ben gözlerimi açtıktan dakikalar sonra Bengisu da gözlerini açmıştı. Bakalım ne yapacak diye hiç sesimi çıkarmadım ve kalkıp bizim odaya gelmesini bekledim. Pıtır pıtır ayak seslerinin bizim odaya yaklaşmasıyla uzaklaşması bir oldu. Kulak kabarttım n'apıyor diye, ses yok. Yataktan kalktım sessizce, doğru yanına, salona gittim. Bir de baktım uzanmış koltuğa bizim kalkmamızı bekliyor. Kızım neden buraya uzandın, beni uyandırmadın dedim; "Rahatsız etmek istemedim annecim" dedi. E televizyonu açsaydın dedim; "Gürültü olmasın diye açmadım" dedi. Bu kadar düşünceli çocuğu naparlar? Ben de bi güzel yedim tabii...