Bak bir varmış bir yokmuş eski günlerde, minik bir kız yaşarmış Boğaziçi'nde...

Havaların düzelmesiyle beraber her Pazar soluğu Boğaziçi'nde alır olduk. Hatta bu Pazar biraz abarttık, Etiler-Boğaziçi Üniversitesi-Bebek-Etiler hattını yürüyerek kattettik. Bengisu da hiç almadığı kadar oksijen ve güneş alınca çarpılmış olacak ki bu akşam ilk defa dayanamayıp 7'de yattı. Umarız gecenin bi yarısı sabah oldu zannetmez de biz de yürüyüşün yorgunluğunu atma fırsatı buluruz...

Anne olmanın getirdikleri...

*Solak olmadığın halde sol elle yemek yemeyi öğrenmek

*Mutluluğun onun küçük bir kahkahasının ardında olduğunu bilmek

*Günlerce evden dışarı adım atmadan da mutlu olabilmek

*Kucağında sürekli bir insan yavrusuyla gezdiğinden artık işlerini halletmek için ayaklarını da kullanabilmek

*2 saatlik uykuyla geçen gecenin yorgunluğunu bir "agu"nun alacağını bilmek

*Önemsiz bir öksürüğün bile anne yüreğini ağlatabileceğini öğrenmek

*Tüm zorluklara karşı kendini daha güçlü hissetmek...

Geçen Pazar'dan...

Son derece keyifli ve lezzetli bir Pazar'ın ardında kalan, yaklaşık 10 gündür eklenmeyi bekleyen fotoğraflar... Aslı'ya ve fotoğraflar için Murat'a ekstra teşekkürler :)

Lütfen rahatsız etmeyin!

Ceteris Paribus'un veliahtı olmak kolay değil ne de olsa :) Kızımız şimdiden innovasyon konusunda kendini geliştirmeye başladı. Hele bi konuşmaya başlasın, ne projeler üretecek Allah bilir!

Kızını yiyen dev!

Bu tavşan yatağını çok sevdi!

Kaç zamandır aklımda bir türlü yazmaya fırsat bulamamıştım. Yaklaşık 2 hafta önce minik kızımız anne babasıyla aynı odada yatmayı bırakıp kendi odasında uyumaya başladı. O daracık beşikten sonra koca yatağını öyle çok sevdi ki, odasına taşındığından beri uykuları da düzene girdi. Artık uykusu geldiğinde o "e-e" diyor, biz de onu yatağına koyuyoruz. Yanındaki ninnili oyuncağına baka baka uyuyor...

Bengisu 4 aylık!

Bu ayki doktor kontrolümüzde boyumuzun 4 aylık bir bebekten çok 9 aylık bir bebek ortalamasına ulaştığını öğrendik. 7250 gr'lık kilosu ve 68 cm'lik boyuyla kızımız şimdiden arka sıraları aşındıracağa benziyor :)

Bu arada bebeğimizin gelişimi açısından da en çok gelişmeyi bu ayda kaydettik.

Kızımız artık;
Her sese tepki veriyor
Ellerini az da olsa kullanabiliyor
Kafasını tamamen tutabiliyor
Artık kendi odasında yatıyor
Alışılagelmiş olayları anlıyor. Mesela; montunu giyınce gezmeye çıkacağını anlıyor, alt değiştirme bölümüne yatırdığımızda annesine yardımcı olmak için poposunu havaya kaldırıyor.

Hiçbir şeyden korkmam soğuktan korktuğum kadar!

Emme içgüdüsü

Dün ilk defa kızımızı parmağını emerken yakaladık... Önüne gelen her şeyi emen kızımız yakında ayak parmağını da emmeye başlarsa şaşırmayacağız...

Boncuk

Sen uyurken...

Bu haftasonu ilk defa doğaya çıktın kızım. Ama ne pırıl pırıl güneşi görebildin ne de masmavi denizi. Ne yaşlı ağaçları, ne de senin gibi yavru kedileri... Pazar sabahı sen 7.30'da kalkıp bi daha uyumak istemeyince, hava da güzel olunca babanla dışarı atmakta bulduk çareyi kızım. Önce gazeteler eşliğinde uzun bi kahvaltı ardından da bol oksijenli temiz havada uzun uzun yürüyüş... Ne var ki sen bunların hiçbirini göremedin. Evden çıkıp arabaya bindiğimiz an kapattığın gözlerini ancak evin kapısına geldiğimizde neşe ve enerjiyle açabildin. Bu arada bizim gözlerimiz uykusuzluktan kapanırken...